70 lat temu, kiedy zapadały decyzję o dalszych losach zniszczonego miasta, postanowiono jedynie częściowo przywrócić mu przedwojenny wygląd. Na zapadające wówczas postanowienia wpływ mieli nie tylko architekci i planiści, ale i politycy. Skutki – i te pozytywne, i te – negatywne – widoczne są w stolicy do dziś. Spór o kształt odbudowy wciąż trwa. Dyskusja o ewentualnej odbudowie Pałacu Saskiego, popularność cyfrowej animacji „Warszawa 1935" pokazują, że nasila się skłonność do mitologizowania obrazu przedwojennej Warszawy. Mit Warszawy jako „Paryża Wschodu" ściera się z punktem widzenia planistów, dla których odbudowa miasta była pokonywaniem trudności związanych z uruchomieniem infrastruktury i odsunięciem na plan dalszy troski o poszczególne budynki.
Idee festiwalu zobrazują dwie wystawy. Pierwsza z nich, „Spór o odbudowę" pokazywana będzie w dawnym budynku liceum im. Klementyny Hoffmanowej przy ulicy Emilii Plater. Ekspozycja koncentruje się nie tyle na obiektach, co na całych procesach urbanistycznych. Osią prezentacji są debaty o stołeczności, o odbudowie pierwszej ulicy (Nowego Światu), wizjonerskie projekty Macieja Nowickiego oraz najważniejsze projekty Biura Odbudowy Stolicy.
Po raz pierwszy zostaną też pokazane unikalne fotografie Eugenii Trzeciakowej. Zobaczyć też będzie można m.in. prace współczesnych artystów, obrazy z Muzeum Zamoyskich w Kozłówce oraz archiwalia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Archiwum Państwowego w Warszawie i Muzeum Warszawy. Pokazana zostanie spuścizna po Zygmuncie Stępińskim, jednym z najważniejszych projektantów powojennej odbudowy Warszawy. Widzowie zapoznać się będą także mogli z pracami Eugeniusza Arcta oraz Edmunda Bartłomiejczyka ilustrującymi powojenne „morze ruin".
Goście festiwalu będą mogli zobaczyć i porównać plany odbudowy Warszawy z głównymi założeniami odbudowy innych miast: Berlina, Drezna, Mińska, Hawru oraz Rotterdamu.
W poniedziałek otwarta zostanie druga z wystaw - „Radykalne nauczanie. Odbudowa edukacji architektonicznej", którą zainauguruje wykład prof. Beatriz Colominy w Auli Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (12 października, godz. 18.00). Prezentacja jest przeglądem najciekawszych postaw w nauczaniu architektury i urbanistyki przypominającym wiele eksperymentów, które przeobraziły krajobraz, metody i politykę te dyscypliny po II wojnie światowej. Wystawa przygotowana przez zespół doktorantów Wydziału Architektury Uniwersytetu Princeton pod kierunkiem prof. Beatriz Colominy jest trzecią odsłoną – po lizbońskiej i weneckiej. Z okazji warszawskiej edycji wystawa została wzbogacona o nowe kierunki i nowy wymiar globalnych zależności. Europa Wschodnia, Afryka, Azja Wschodnia, Australia i Oceania.
