Po raz pierwszy po 50 latach od odbudowy Teatru Wielkiego dokonaliśmy kompleksowych działań przywracających stan świetności temu gmachowi. Efekty remontu i modernizacji widać już od pierwszego spojrzenia na wspaniale odnowione elewacje. A unowocześnione techniczne wyposażenie scen i innych wnętrz sprawia, że jesteśmy konkurencyjni wobec najlepszych scen operowych świata – mówi dyrektor Waldemar Dąbrowski. – Szkoda, że mamy od nich skromniejszy budżet i nie stać nas na superprodukcje.
Obecny jubileusz teatru zbiega się więc z finałem wielkiej modernizacji, sfinansowanej głównie dzięki środkom unijnym, uzupełnionym o dotacje Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Koszt poprawy funkcjonalności Teatru Wielkiego - Opery Narodowej wyniósł prawie 48 mln zł.
Imponujący gmach Teatru Wielkiego o powierzchni 2 hektarów – usytuowany między placem Teatralnym a ulicami Moliera i Wierzbową oraz placem Piłsudskiego – ze 169-metrową elewacją frontową ozdobioną pięknym klasycystycznym portykiem Antonia Corazziego prezentuje się znów wspaniale.
Wnętrza także przeszły gruntowną odnowę. Najbardziej reprezentacyjna scena główna – Sala Moniuszki – od początku jest chlubą teatru. To jedna z największych scen operowych świata o powierzchni 1150 mkw. (zmieściłby się na niej cały budynek La Scali). Widownia na parterze, w amfiteatrze i na trzech balkonach liczy 1760 miejsc. Odnowiono na niej wszystko – od parkietów i ścian do obić foteli, jednak przede wszystkim nową jakość zyskały warunki akustyczne. Po modernizacji nawet mało widoczna postać na tej głębokiej scenie jest doskonale słyszalna. Odbiór dźwięku stał się lepszy także dzięki mikrofonom ukrytym na widowni i balkonach.
Kto miał okazję oglądać budynek od zaplecza podczas organizowanych przez teatr wycieczek, ten wie, że scena główna wyposażona jest w sześć hydraulicznych dwupoziomowych zapadni, ma mobilną sceną obrotową, dwie kieszenie boczne, osiem mostów oświetleniowych, które zmieniają sceniczne klimaty w błyskawicznym tempie. Jak wiadomo bowiem, scenografię w operowych spektaklach buduje się dziś przede wszystkim światłem. Są kurtyny przeciwpożarowe i specjalna strefa oddymiania. Sercem sceny jest nowoczesny stół inspicjencki, z którego kieruje się spektaklem.
