WWF Polska i Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze postulują utworzenie Turnickiego Parku Narodowego, ponieważ, ich zdaniem, Lasy Państwowe systematycznie wycinają największe i najstarsze drzewa Puszczy Karpackiej. Z obszaru projektowanego parku codziennie wyjeżdża średnio sześć 40-tonowych ciężarówek drewna, a plan dla nadleśnictwa Stuposiany przewiduje pozyskanie drewna na poziomie 120 proc. rocznego przyrostu. W latach 2005–2015 przebudowano i w części wyasfaltowano 25 km dróg żwirowych, by mogły się na nich mijać ciężarówki.
Biorąc to wszystko pod uwagę, park o powierzchni 10 tys. ha chroniłby najdzikszą część Karpat Wschodnich, leżącą na pograniczu Pogórza Przemyskiego i Gór Sanocko-Puszczańskich. Jest to fragment lasu o cechach naturalnych, gdzie najstarsze drzewa mają 300–400 lat. – To druga po Puszczy Białowieskiej niezwykle cenna puszcza, jedna z ostatnich takich w Europie – uczula Paweł Średziński z WWF Polska.
Rzeczywiście, jest tam dziko. W Puszczy Karpackiej żyje mnóstwo unikatowych gatunków roślin i zwierząt: od mchów i porostów przez owady po duże ssaki drapieżne – wilki, niedźwiedzie, rysie, żbiki. W rejonie puszczy żyje 30 proc. populacji krajowej orła przedniego. Ochroną rezerwatową objęte jest 2,7 proc. obszaru postulowanego Turnickiego Parku Narodowego, jako pomniki przyrody zatwierdzone są oficjalnie 34 drzewa, gdy tymczasem – według przyrodników – kryteria pomnikowe spełnia na tym terenie 5 tys. drzew.
Przygotowując projekt rezerwatu, przyrodnicy przeczesują las; w tym roku znaleźli 17 nowych gatunków grzybów (dotychczas nie poinformowali, czy są wśród nich jadalne).
W obronie Puszczy Karpackiej organizacje pozarządowe przygotowały apel SOS KARPATY, skierowany do polskich władz, urzędów i instytucji zarządzających tym obszarem; można go podpisywać na stronie WWF Polska i Fundacji Dziedzictwo Przyrodnicze.
