W szczególności przy stosowaniu obniżonej stawki VAT decydować powinien związek funkcjonalny garażu z nabywanym wraz z nim domem lub mieszkaniem.
Opodatkowanie VAT dostawy garaży i miejsc parkingowych zbywanych wraz z domami lub mieszkaniami od wielu lat wzbudza istotne kontrowersje. W orzecznictwie w ostatnim czasie dominuje pogląd, jakoby decydujące znaczenie miał fakt wyodrębnienia garażu lub stanowiska postojowego w postaci osobnego lokalu (z własną księgą wieczystą).
Niezbędny jak kiedyś piwnica czy strych
Jeśli dojdzie do takiego wyodrębnienia (nawet w ramach budynku mieszkaniowego), wówczas garaż traktuje się jak samodzielne pomieszczenie gospodarcze i obejmuje jego zbycie stawką standardową (23 proc.). Kiedy jednak następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w częściach wspólnych w postaci prawa do korzystania z określonego miejsca parkingowego (a zatem niewyodrębnionego), cała transakcja uważana jest za jednolite świadczenie i korzysta ze stawki preferencyjnej właściwej dla lokalu mieszkalnego (8 proc.).
Pogląd ten uzasadnia się tym, że garaż w momencie wyodrębnienia staje się niezależnym (od mieszkania lub domu) lokalem użytkowym i dzięki temu może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu gospodarczego, co nie może mieć miejsca w przypadku niewyodrębnionego stanowiska postojowego stanowiącego element części wspólnej.
Trudno się zgodzić z powyższą opinią. Należy bowiem zwrócić uwagę, że ustawa o VAT za główne kryterium zastosowania obniżonej stawki podatkowej w powyższym zakresie uznaje przeznaczenie danego pomieszczenia, izb lub określonych części powierzchni (cele mieszkaniowe), a nie fakt pozostawania przez nie odrębnymi nieruchomościami (art. 41 ust. 12 i 12a).
