Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Maciej J. Nowak: Czerpmy z doświadczeń Grecji i Hiszpanii
Miejskie plany adaptacji do zmian klimatu docelowo powinny stanowić punkt odniesienia dla całościowej polityki miejskiej.
Polski system wciąż czeka na szerszą dyskusję o uwzględnianiu w rozwiązaniach prawnych odpowiedzi na wyzwania klimatyczne. Dotyczy to zróżnicowanych sfer tematycznych, również tych związanych z planowaniem przestrzennym i polityką rozwoju. Trzeba zastrzec, że nie zawsze adekwatne są szczegółowe ingerencje prawne w każdy związany z ochroną klimatu problem. Nie da się np. prawnie „zarządzić” określonego kierunku rozwoju. Wręcz przeciwnie, niektóre zbyt szczegółowe regulacje mogą bardziej szkodzić niż pomagać. Można jednak preferowany kierunek rozwoju prawnie wspierać. Dobrze jest to zauważalne na przykładzie narzędzi, które nie mają w Polsce szerokiego wymiaru prawnego: miejskich planów adaptacji do zmian klimatu. To dokumenty, które docelowo powinny stanowić punkt odniesienia dla całościowej polityki miejskiej, w tym m.in. dostosowania jej do lokalnych wyzwań. Wskazane narzędzie jest w znaczącej części polskich miast znane i uchwalane. Niestety, jego realne znaczenie nie zawsze jest zadowalające i adekwatne do wagi wyzwań klimatycznych. Podobne narzędzia miejskie możemy znaleźć również w innych państwach. Mamy więc w ten sposób możliwość dokonywania pewnych porównań i sformułowania na tej podstawie wytycznych dla polskiego systemu. Zwróćmy uwagę na systemy państw znacznie bardziej dziś zagrożonych wyzwaniami klimatycznymi (co prędzej lub później czeka również nasz kraj): Grecji i Hiszpanii.
Pozostało 80% artykułu
