Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Operator telewizyjny wykonuje dzieło, a nie etatową pracę
Przedmiot umowy o dzieło jest określany jako rezultat pracy fizycznej lub umysłowej, materialny lub ucieleśniony materialnie, posiadający cechy pozwalające uznać go za przedmiot świadczenia przyjmującego zamówienie. Wykonanie dzieła przybiera więc najczęściej postać wytworzenia rzeczy, lecz może także polegać na dokonaniu zmian w rzeczy już istniejącej, jej naprawieniu, przerobieniu lub uzupełnieniu albo na rozbudowie rzeczy, połączeniu z innymi rzeczami, dodaniu części składowych lub przynależności. Jeżeli zatem umowa przynosi konkretny rezultat w niej oznaczony, to tylko ten rezultat, a nie czynności do niego prowadzące, stanowi przedmiot umowy stron. W odróżnieniu od umowy o dzieło, zawierając umowę o pracę pracownik nie bierze na siebie ryzyka pomyślnego wyniku spełnianej czynności. To pracodawca ponosi ryzyka (osobowe, organizacyjne i ekonomiczne) związane z realizacją zobowiązania, podczas gdy odpowiedzialność strony przyjmującej zamówienie w umowie o dzieło niewątpliwie jest odpowiedzialnością za rezultat.
Tak orzekł Sąd Najwyższy w postanowieniu z 27 września 2023 r. (II USK 304/22).
Sąd Najwyższy w omawianej sprawie rozpoznawał skargę kasacyjną ZUS od wyroku sądu II instancji. Sprawa dotyczyła zakwestionowania przez ZUS umowy o dzieło na rzecz stosunku pracy. Zdaniem ZUS wykonawca umowy o dzieło w istocie świadczył pracę dla zamawiającej spółki, a co za tym idzie – powstał obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.
Pozostało 90% artykułu
