Do takiego wniosku doszła Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 20 grudnia 2016 r. (3063-ILPP1-2.4512.155.2016.2.MR).
Do wnioskodawcy, będącego stowarzyszeniem i związkiem sportowym, działającym według przepisów m.in. FIFA, UEFA i PZPN, zgłosiły się podmioty chętne do uzyskania statusu sponsora związku. W jednym z wariantów współpracy podmioty te w zamian za wpłatę pieniężną oczekiwały od związku zobowiązania się do świadczenie usług reklamowych. W drugim z wariantów potencjalni sponsorzy nie mieli oczekiwań odnośnie do określonych świadczeń wzajemnych za przekazanie wpłaty. Zapytanie w niniejszej interpretacji dotyczyło drugiej z wymienionych sytuacji.
Wnioskodawca wskazał, że w zamian za otrzymaną wpłatę może dobrowolnie zdecydować się na umieszczenie informacji, że sponsor uczestniczył w sfinansowaniu danego przedsięwzięcia. Wyjaśnił również, że „jest to czynność typu naming opportunities, w ramach której Wnioskodawca jest zobowiązany do honorowania donatora pod warunkiem wypełnienia obowiązków i procedur określonych w umowie z nim oraz w dokumencie wewnętrznym o nazwie «Zasady przyjmowania darowizn i honorowania donatorów»". Rozwijając ten wątek, wnioskodawca wskazał, że czynności wykonywane na rzecz donatora mogą być dokładnie takie same, jak na rzecz usługobiorcy (tj. w pierwszym z opisanych wariantów), ale w odróżnieniu od pierwszego z wariantów wykonywane są przez wnioskodawcę dobrowolnie, tj. bez spełnienia oczekiwań sponsora, niejako „w nagrodę" za wspieranie związku i w zakresie, w jakim ustali zarząd związku, a nie w jakim sponsor by tego oczekiwał. Czynności te mogą polegać na uhonorowaniu w postaci dyplomów, statuetek i upoważnieniu do posługiwania się tytułem „Partner". Ponadto logo darczyńcy może znaleźć się także na stronie internetowej związku, koszulkach kadry, a nazwą sponsora mogą zostać nazwane któreś z rozgrywek ligowych.
Wnioskodawca argumentował, że dobrowolne umieszczenie nazw darczyńców w środkach przekazu ma na celu uhonorowanie sponsorów, a nie ich reklamę, jeżeli działania związku są dobrowolne i nie jest on do tego zobligowany umową zawartą z podmiotem przekazującym wsparcie finansowe. W konsekwencji, zdaniem związku, nie świadczy on usług opodatkowanych VAT na rzecz darczyńców, nawet jeśli podejmuje się na jego rzecz działań promocyjnych.
Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Stwierdził, że gdy obdarowany nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz darczyńcy iwnioskodawca nie otrzyma jakiegokolwiek wynagrodzenia za wykonywane czynności, to nie występuje czynność opodatkowana, wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Organ założył, że obdarowywany nie będzie zobowiązany do świadczenia wzajemnego na podstawie umowy zawartej z podmiotem przekazującym wsparcie finansowe.