Miejsce pracy nie musi być wolne od inicjatyw czy wydarzeń wspierających określony światopogląd. Pracownik nie musi w nich uczestniczyć i ma prawo do krytyki, ale nie może przekraczać jej granic.
Osoba zgłaszająca nieprawidłowości będzie chroniona przed działaniami odwetowymi, jeżeli będzie działała w przekonaniu, że po pierwsze przekazuje informacje prawdziwe, a po drugie – że wskazują one na naruszenie prawa.
Pracownicy uprzywilejowani mogą domagać się wykonywania pracy z domu. Jednak pracodawca może odmówić zgody, jeżeli sprzeciwia się temu organizacja pracy lub rodzaj obowiązków podwładnego.
Pracodawca nie ma prawa żądać informacji o szczepieniach, które przyjął pracownik. Tym bardziej nie może zobowiązać go do poddania się iniekcji. Ale może do tego zachęcać.
W interesie firm jest, aby osoba sygnalizująca naruszenia prawa skorzystała z wewnętrznej procedury zgłoszeń. Kluczowe jest więc zaufanie do firmowych kanałów informowania o nieprawidłowościach.
Sąd Najwyższy przyjął, że jeżeli celem, w jakim ubezpieczony wykonuje pracę przynoszącą zarobek nie jest zapewnienie sobie równoległego do zasiłku chorobowego źródła utrzymania, to trudno takiemu dodatkowemu zajęciu, podejmowanemu w czasie zwolnienia lekarskiego, przypisać charakter "wykonywania pracy zarobkowej", które może pozbawiać prawa do zasiłku chorobowego. Konieczne jest bowiem uwzględnienie istoty prawa do zabezpieczenia społecznego, którą jest zapewnienie ochrony socjalnej w sytuacji wystąpienia określonego ryzyka ubezpieczeniowego. Praca zarobkowa to wszelka aktywność przynosząca zarobek, podejmowana w sposób "zawodowy", mająca cechy stałego, regularnego dostarczania środków utrzymania. Tylko taka praca powinna stanowić tytuł ubezpieczenia chorobowego, czyli alternatywę dla świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Przykładem pracy niezarobkowej może być praca społeczna, czyli aktywność podejmowana dla dobra ogółu, wykonywana poza zajęciami zawodowymi. Oznacza to, że w okresie stwierdzonej niezdolności do pracy i pobierania zasiłku chorobowego, ubezpieczony może wykonywać pewne prace, nie ryzykując utraty prawa do zasiłku, pod warunkiem że prace te nie mają charakteru zarobkowego.
To, że pracodawca dowiedział się, że pracownik dopuszczał się naruszeń uzasadniających jego natychmiastowe zwolnienie dopiero podczas kolejnego stosunku pracy, nie blokuje decyzji o zwolnieniu w tym trybie.
Obecnie pracodawca ma obowiązek przekazać pracownikowi wysyłanemu do pracy za granicą informacje o warunkach zatrudnienia w tym kraju oraz okolicznościach z tym związanych.
Prawo nie nakazuje tworzyć kodeksów etycznych - antymobbingowych, antydyskryminacyjnych czy przeciwdziałających molestowaniu. Ale bez nich jest znacznie większe ryzyko, że w firmie będą te zjawiska występować.
