Szukam i znajduję na stronie MS: „Pojęcie to pojawiało się dotychczas w dokumentach UE i oznacza stan powszechnej dostępności do sprawiedliwości, zapewniany między innymi poprzez współpracę instytucji i otwartość na dialog obywatelski. O rozumieniu przestrzeni sprawiedliwości mówi opublikowany w marcu 2014 r. komunikat Komisji Europejskiej dotyczący dróg dojścia do »prawdziwej europejskiej przestrzeni sprawiedliwości«".
Szukam dalej źródła tej „przestrzeni". Jest! Określenie „area" (through the creation of an area) jako „przestrzeń" znalazło się w tłumaczeniu na polski traktatu o UE z 1992 r. (art. B). I tak już zostało. W traktacie lizbońskim podpisanym 13 grudnia 2007 r. patrzę na tekst angielski – jest! W art. 2: „The Union shall offer its citizens an area of freedom, security and justice...", przetłumaczono na polski jako: „Unia zapewnia swoim obywatelom przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości...". Patrzę na wersję francuską: „L'Union offre... un espace"... A ponieważ ja bym wyraz „area" i jego francuski odpowiednik przetłumaczył na polski jako „sfera": „Unia zapewnia swoim obywatelom sferę wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości...", to wskazuje, że nie nadążam za zmianami językowymi w Polsce.
Bo co ma przestrzeń do zakresu działania prawa? Może być przestrzeń powietrzna, kosmiczna, matematyczna, ale „przestrzeń sprawiedliwości"? Na wszelki wypadek skonsultowałem też filozoficzne, geograficzne i antropologiczne pojęcie „przestrzeń". Tempus fugit i nowomowa powstaje, ludzie się do niej przyzwyczajają i tak zostaje. Bo jeśli ustawodawca tak przetłumaczył treść artykułu traktatu, to najwyraźniej tak być powinno.
Do podjęcia tego tematu skłoniły mnie efekty zleconych tłumaczom przysięgłym do tłumaczenia z angielskiego na polski tekstów dwóch testamentów i wyroku o separacji od łoża i stołu. Otrzymałem przekład tych dokumentów taki, że mnie autentycznie zamurowało. Tłumacz (przysięgły) nie znał w ogóle prawniczych sformułowań. Tekst źródłowy i jego przekład powinien mieć tożsame cele! Natomiast stopień rzeczywistej bliskości pomiędzy oryginałem a przekładem był tak daleki, a błędy tak ewidentne, że nie można było przejść nad nimi do porządku.
Bo „powód" i „powódka" w rozumieniu stron procesowych zostali nazwani w liczbie mnogiej „powodzi"! Wiem, że w słowniku polskim jest „powodowie", a nie „powodzi". Mnie się na przykład dobrze powodzi, a drugiemu źle, bo po powodzi ma zalaną piwnicę. W testamencie: „Odwołuję wszystkie poprzednie testamenty i rozporządzenia testamentowe poczynione dotychczas przeze mnie", przetłumaczono jako: „Cofam wszystkie wcześniejsze zapisy mojej ostatniej woli i dyspozycje testamentowe dotychczas złożone przede mną". To już nie żarty, bo błąd jest na tyle poważny, że zmienia sens testamentu i pozwala go różnie tłumaczyć! „Wyrok o separacji od stołu i łoża" jako„wyrok separacji łoża i prowadzenia gospodarstwa"; „powrócić do wspólnego pożycia" jako „powrócić do wspólnego mieszkania". Mało tego! Jeden z tłumaczy w ogóle nie przetłumaczył artykułu z testamentu i po art. 3 był art. 5. Czy, na litość boską, nie przeczytał tego, co sam przetłumaczył? Nie wie, że punkt cztery zwykle znajduje się między trzecim a piątym?
