Konserwatywne poglądy obyczajowe wcale nie muszą iść w parze z liberalnymi poglądami gospodarczymi, podobnie jak liberalne poglądy obyczajowe nie muszą iść w parze z preferencją wobec socjalnej gospodarki – pisał w styczniu 1971 roku jeden z ojców amerykańskiej Partii Libertariańskiej David Nolan. W artykule pt. „Classifying and Analyzing Politico-Economic Systems" autor posłużył się dwuwymiarowym diagramem opisującym poglądy polityczne, znanym od tamtej pory jako mapa Nolana. Schemat jest do dziś wykorzystywany w publicystyce i internetowych testach preferencji politycznych jako wygodne narzędzie pozwalające zwizualizować stanowiska osób i partii politycznych dokładniej niż w ramach przestarzałej opozycji prawica–lewica.
W oryginalnym rozkładzie mapa Nolana to układ współrzędnych, w którym oś x reprezentuje poglądy ekonomiczne od socjalistycznych po lewej stronie do liberalnych po prawej, natomiast oś y odpowiada poglądom obyczajowym od liberalnych na górze do konserwatywnych na dole. Na takim diagramie tradycyjnie pojmowana konserwatywno-liberalna prawica znajduje się w prawym dolnym rogu układu współrzędnych, a lewica w lewym górnym.
Pozostałymi możliwościami, które uwidaczniają się na mapie, są libertarianizm, akcentujący wolność jednostki w obydwu sferach aktywności człowieka, oraz komunitaryzm odwołujący się – również w obydwu sferach – do wspólnoty.
Proroctwo libertarian
W przekonaniu Nolana i jego kolegów z Partii Libertariańskiej przyszłość miała przynieść zmianę punktów ciężkości na scenie politycznej, gdzie tradycyjne partie prawicowe i lewicowe stopniowo ustępowałyby miejsca zyskującym coraz większe poparcie partiom libertariańskim i komunitarystycznym. Za takim przekonaniem stoją przede wszystkim argumenty społeczne oraz logiczne.
Zdaniem Nolana podział na lewicę i prawicę wywodził się z XIX-wiecznych stosunków społecznych. Bogate klasy posiadające były zainteresowane liberalną polityką ekonomiczną umożliwiającą dalsze powiększanie swoich majątków, a jednocześnie konserwatywną obyczajowością pozwalającą utrzymać masy w ryzach rygorystycznej moralności. Ubogie masy przeciwnie – walczyły o swój udział w wytwarzanym bogactwie narodowym, opowiadając się za redystrybucją, a także dążyły do rozbicia konserwatywnych systemów normatywnych, które sankcjonowały nierówności.