Policjant Marcin S. (imię fikcyjne) złożył wniosek w sprawie przyznania pomocy finansowej na zakup lokalu mieszkalnego. Dołączył do niego wymagane dokumenty. Wynikało z nich, że mieszkanie kupił wraz ze swoją narzeczoną, tzn. on nabył prawo do udziału wynoszącego połowę, a pozostałą część nabyła narzeczona.
Komendant Miejski Policji odmówił przyznania pomocy finansowej. W uzasadnieniu przywołał art. 88 ust. 1 i art. 94 ust. 1 ustawy o Policji i wskazał, że par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 17 października 2001 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez policjantów, stanowi, że do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające fakt ubiegania się przez policjanta lub jego małżonka pozostającego z nim we wspólności majątkowej o lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej.
W świetle tego przepisu oraz przedstawionego stanu faktycznego, Komendant uznał, iż należało odmówić przyznania pomocy finansowej, gdyż zakupione mieszkanie nie będzie stanowić wyłącznej własności funkcjonariusza, a jedynie współwłasność z osobą nie pozostającą z nim we wspólności majątkowej.
Marcin S. odwołał się od tej niekorzystnej dla niego decyzji. Podniósł, że w rozporządzeniu nie jest określona część lokalu mieszkalnego, jaką Policjant w służbie stałej musi zakupić, aby zrealizować swoje potrzeby mieszkaniowe i tym samym być uprawnionym do otrzymania pomocy finansowej. Dodał, że lokal zakupił z narzeczoną, z którą planuje założyć rodzinę, a swoją przyszłość zawodową wiąże z Komendą Miejską Policji.
Komendant Wojewódzki podtrzymał, jednak niekorzystną dla Marcina S. decyzję. Wyjaśniając powody odmowy przyznania pomocy finansowej, odwołał się do treści art. 89 ustawy o Policji. Przepis ten wskazuje, kogo należy brać pod uwagę przy przydziale lokalu mieszkalnego a co za tym idzie przy udzieleniu pomocy finansowej w celu nabycia takiego lokalu. Wśród tych osób wymienia się małżonka policjanta, dzieci własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia, rodzice policjanta i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające, pozostające z policjantem we wspólnym gospodarstwie domowym.
